Op 19 september vieren de Napolitanen la Festa di San Gennaro. Napels kent maar liefst tweeënvijftig beschermheiligen, van wie San Gennaro de bekendste is. Geen enkele andere Italiaanse stad heeft zoveel beschermheiligen als Napels (gezien de verkeerssituatie maar goed ook). San Gennaro was bisschop van Benevento en werd in het jaar 305 onthoofd tijdens de christenvervolging. In de Duomo di Napoli liggen relikwieën van hem opgeslagen, waaronder twee glazen ampullen met zijn bloed. Dit bloed zou zijn opgevangen tijdens zijn onthoofding en speelt een belangrijke rol tijdens het feest. Gedurende het jaar is het bloed gestold, maar op 19 september wordt het bloed op wonderlijke wijze vloeibaar. Althans, dat is alleen wanneer Napels een voorspoedig jaar staat te wachten. Want als op de 19e het bloed gestold blijft, dan staat het onheil voor de deur… Zo werd het bloed niet vloeibaar in 1526 en brak er later dat jaar een pest-epidemie uit. Ook bleef het bloed gestold in het jaar dat Napoleon de stad binnendrong en toen er in 1980 een grote aardbeving plaatsvond. Elk jaar is iedereen in Napels op deze dag vrij en trekt de Duomo van Napoli honderden bezoekers die het wonder graag van dichtbij willen aanschouwen en hun adem inhouden als de ampullen worden omgedraaid.
Laat ik daar nu net om de hoek wonen! Samen met mijn huis/studiegenootje gingen we naar het plein van de duomo waar op grote schermen het ritueel dat binnen plaatsvond te zien was. Helaas was het weer niet zo gezegend, dus het scherm was afgedekt en de parapluutjes werden tevoorschijn gehaald. Zelfs de politie droeg regenponcho’s waar polizia op stond geschreven, wat hun autoritaire uitstraling toch wat naar beneden haalde.
Helaas hebben we het moment supreme een beetje gemist, omdat twee mannetjes net heel druk bezig waren het zeil dat voor het scherm zat weg te halen toen de ampul tevoorschijn werd gehaald, maar half zichtbaar en door de geluiden vanuit de kerk werd duidelijk dat ook dit jaar voorspoedig zou worden. Het bloed was vloeibaar! Wij klapten braaf mee met de rest, al had ik stiekem ook graag het scenario bij gestold bloed willen zien. Omdat de kerkmis nog de hele dag door zou gaan, en wij zin hadden in een leuk feestje, besloten we de stad in te lopen. Het was een beetje een anti-climax, want ik zag een soort koningsdag voor me, hetzij dat de “koning” in kwestie gemarteld en al meer dan duizend jaar dood is, maar dat was niet zo. Het miezeren was gestopt, maar de Napolitanen zaten binnen. Door een koffietje hier en wat neuzelen daar hebben we onze eigen vrijmarkt ervaring ervan gemaakt, wel zonder tompouce.
De dagen zijn vooralsnog behoorlijk leeg, omdat de Napolitaanse universiteiten pas beginnen in oktober. Dat denk ik tenminste, want er is nog niks van een rooster bekend. Aan de ene kant heel lekker, want volop de tijd om stad en omgeving te ontdekken, en aan de andere kant kan ik echt niet wachten om in een vast ritme te komen en Italiaanse mede-studenten te ontmoeten.
Wat wel mijn dagen standaard vult is zwemmen. Ik had de illusie om elke ochtend een duik in zee te nemen, maar de zee is hier niet heel zwembaar. Er zijn wel mooie baaitjes, maar ik zit echt aan het havendeel, wat een groot cruiseschip paradijs is. Dus gemotiveerd om toch lekker te kunnen zwemmen heb ik een abonnement bij het plaatselijke binnenzwembad genomen. Uiteraard met een verplicht badmutsje, dat ook de kale mannetjes met hun speedo zwembroekjes trouw opdoen.
Voordat ik afsluit, ken je de mop van de film? Inderdaad, die was er niet. Er was een leuke actie om voor 3 euro naar de film te gaan, en al was de trailer beslist niet overtuigend (iets met een innerlijke reis en een prostituee) vonden we het goed om onszelf cultureel uit te dagen. Er zou namelijk geen ondertiteling bij zitten, maar dat was juist een leuke uitdaging…
Het was een avond film in een bioscoop op 40 minuten wandelen bij ons vandaan. Eenmaal daar aangekomen voelde het alsof we zelf in een film zaten. Het was erg vervallen, er hingen wat filmposters van jaren terug, en het dak bestond op sommige delen uit zwart zeil waar regendruppels doorheen kwamen. Op een gegeven moment was er ook geen bereik meer, en het zaaltje was gevuld met 4 mensen. Afijn, wij waren er helemaal klaar voor en het begon net zoals in Nederland met een rits reclames. Na 20 minuten viel er halverwege de trailer van een vage film het beeld weg en sprongen de led-lichten weer aan. Om ons heen leek niemand het echt gek te vinden, dus we bleven maar wachten, tot er op een gegeven moment een mannetje kwam vertellen dat helaas door het slechte weer de stroom was uitgevallen. In de stortregen zijn we weer naar huis gelopen en hebben we in ieder geval geleerd welke films er vanaf oktober in de bioscopen draaien. Wordt vervolgd!
Reactie plaatsen
Reacties
Hier geniet ik van Olief !
Heeerlijk Ollie! Ik geniet van je verslag! Met een vette glimlach op mn gezicht!